باور کن آنقدر ها هم سخت نیست...
فهمیدن اینکہ بعضی ها می آیند کہ :
نمانند...
نباشند...
نبینند...
و تو اگر تمامی ِدنیا را هم حتی بہ پایشان بریزی
آنها تمامی ِبهانہ های دنیا را جمع می کنند
تا از بین آنها
بهانہ ای پیدا کنند که: بروند...
دور شوند....
کہ"نمانند اصلا"
پس بہ دلت بسپار، وقتی از خستگی هایِ روزگار
پناه بردی بہ "هر کسی" لااقل خوب فکر کن ببین از سر علاقه امده
یا از سر ِ ... !!! تا دنیایت پر نشود
از دوست داشتن هایِ پر بغض
کہ دمار از روزگارت درآورد !!! نبودنش را تحمل کن... رفتنش را طاقت بیاور... اما نگذار آنقدر خوار و ذلیل شوی، که:
محبت و عشق را گدایی کنی... "عشق" حرمت دارد,,,,,,,
در دلت نگهش دار...
